วิวัฒนาการของเราจะไปได้ไกลแค่ไหน รายงานตรงจากฮอกไกโดเกี่ยวกับการวิจัยหุ่นยนต์เพื่อการเกษตร

ในรูปแบบนี้ หุ่นยนต์เหล่านี้แสดงให้เห็นถึงเทคโนโลยีหุ่นยนต์ที่ไร้คนขับแบบแรกของโลก โดยสร้างรูปแบบจากการใช้พิกัด
ยิ่งไปกว่านั้น หุ่นยนต์แต่ละตัวได้รับการตั้งโปรแกรมให้ทำงานได้โดยไม่พึ่งพามนุษย์ ด้วยการติดตั้งระบบการสื่อสารแบบประสานพิกัด ตามทฤษฎีแล้วการประสานพิกัดสามารถทำงานได้แบบไม่จำกัดจำนวน

เครื่องออกไปที่นา ทำงาน จากนั้นก็กลับมาอีกครั้ง ถึงจุดนี้
ยังไม่มีการจัดจำหน่ายแทรกเตอร์หุ่นยนต์ที่สามารถขับเคลื่อนเองได้แบบอัตโนมัติ
ไม่ว่าจะจากผู้ผลิตรายใดก็ตาม และเนื่องจากหุ่นยนต์เหล่านี้จะเป็นประโยชน์เมื่อถึงฤดูเพาะปลูก ซึ่งต้องทำนาแม้กระทั่งตอนกลางคืน ชาวนาหลายรายจึงให้ความสนใจเป็นอย่างมาก
นอกจากระบบอัตโนมัติในทุ่งนา ที่มีการพัฒนาการประสานพิกัดอยู่ในขณะนี้
เรามีจุดมุ่งหมายที่จะพัฒนาระบบการเคลื่อนไหวอัตโนมัติระหว่างทุ่งนาด้วย
เราสามารถบอกได้เลยว่านี่คืออีกรูปแบบหนึ่งของการทำเกษตรกรรม

โดยปกติ โดรนจะบินตามโปรแกรมที่ตั้งค่าไว้ล่วงหน้าโดยอัตโนมัติ ทั้งความเร็วในการบิน ความสูง รวมไปถึงเส้นทางการบิน การควบคุมโดย
ใช้คนบังคับ ทำให้โดรนทำงานไม่ราบรื่น ซึ่งบางครั้งอาจได้รับผลกระทบจากลม ฉะนั้นการใช้โดรนบินตามโปรแกรมที่ตั้งไว้จึงเป็นข้อ
ได้เปรียบและแม่นยำ

เรือบังคับวิทยุใช้งานหลักในแปลงนาขนาดใหญ่ เพื่อฉีดพ่นยากำจัดแมลงและหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดจากการแล่นชนคันนาคอนกรีต ฯลฯ ผู้บังคับเรือจะต้องเดินควบคุมไป
พร้อมกับเรือด้วย

ปัจจุบันหุ่นยนต์ทางการเกษตร สามารถทำได้เพียงงานง่ายๆ เท่านั้น ดังนั้น การใช้ AI เป็นขั้นตอนต่อไปที่จะเปลี่ยนให้หุ่นยนต์ทางการเกษตรให้เป็นหุ่นยนต์
อัจฉริยะ
ตัวอย่างเช่น ระบบจะช่วยอำนวยความสะดวกในการขยายพันธุ์พืชอย่างเหมาะสม
การฉีดพ่นยากำจัดแมลงโดยการใช้โดรน รวมทั้งการประมวลผลข้อมูลการเติบโตของผลิตผล สิ่งเหล่านี้สามารถพัฒนาให้หุ่นยนต์ฉลาดขึ้นได้โดยใช้ IoT (Internet of Things)
ด้วยการรวบรวมข้อมูลที่ได้จากหุ่นยนต์ ประมวลเข้ากับข้อมูลสภาพอากาศที่ได้รับจากจานดาวเทียมสำรวจโลก ฯลฯ จนท้ายที่สุด ข้อมูลความเชี่ยวชาญที่ชาวนาสั่ง
สมมานั้น จะได้รับการถ่ายทอดไปสู่หุ่นยนต์ ผมว่านี่คือหนึ่งในภาพแห่งอนาคต

แน่นอนที่สุด เทคโนโลยีหุ่นยนต์ที่ใช้ระบบ IoT และข้อมูลขนาดใหญ่นั้นน่าสนใจเป็นอย่างมาก ในการใช้หุ่นยนต์เพื่อเก็บข้อมูล ตัวหุ่นยนต์สามารถพัฒนาในระหว่างกำลังทำงานได้โดยใช้ข้อมูลที่เก็บสะสมไว้ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เนื่องจากในแต่ละปีเราทำนาได้เพียงหนึ่งถึงสองครั้งเท่านั้น จึงต้องใช้เวลานานมากในการแปลงข้อมูลความรู้เหล่านั้นให้เป็นข้อมูลขนาดใหญ่ เพื่อการใช้งาน AI เป็นไปได้จริงในระยะสั้น สิ่งที่จำเป็นต้องทำคือ การควบคุมงานที่เหมาะสม โดยการแปลงข้อมูลความรู้ที่สรุปย่อมาแล้วเป็นข้อมูลความรู้แบบรหัส

นอกเหนือจากนั้น
การใช้งานหุ่นยนต์ทางการเกษตรให้ได้หลากหลายรูปแบบก็เป็นความท้าทายอีกข้อหนึ่ง แนวคิดอีกประการหนึ่งคือการเพิ่มระบบการเก็บเกี่ยวและการบรรทุกของหนัก เพื่อฟังก์ชั่นดั้งเดิมของรถแทรกเตอร์ที่ใช้สำหรับการไถพรวน การปลูกและการเพาะพันธุ์เมล็ด นั้นเปรียบเสมือนเป็นเท้า เรายังสามารถใช้ข้อมูลการเชื่อมต่อกับหุ่นยนต์ที่จะทำหน้าที่เป็นมือ เพื่อมอบความฉลาดด้านความคล่องแคล่วให้กับหุ่นยนต์ ตัวอย่างเช่น การใช้เทคโนโลยีแบบโดรน นั้น AI ก็มีประสิทธิภาพมากในการปฏิบัติหน้าที่ในการตรวจ เพราะสถานะของพืชสามารถระบุได้จากภาพถ่าย

ในขณะที่เทคโนโลยีการวิเคราะห์ข้อมูลและการรับรู้ได้รับการพัฒนา การกำหนดความแตกต่างอย่างแม่นยำเกี่ยวกับสถานะการเตรียมการเพาะปลูกภายในแปลง และการตรวจจับสัญญาณการบุกรุกของแมลงที่มนุษย์อาจมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ในทำนองนี้ ผลผลิตต่อคนและการให้ผลผลิตต่อหน่วยในเนื้อที่จะเพิ่มขึ้น และในเวลาเดียวกัน เราจะสามารถประหยัดต้นทุนการผลิต และเพิ่มประสิทธิภาพในการทำนาได้มากขึ้น การบรรเทาภาวะขาดแคลนแรงงาน และถ่ายทอดความรู้ ความชำนาญของชาวนาผ่านข้อมูล เทคโนโลยีหุ่นยนต์จะเข้ามาช่วยในเรื่องของการสร้างความยั่งยืนให้กับการเกษตร และลดอัตราการขาดแคลนแรงงาน

ในขณะนี้ เรากำลังพิจารณาการสร้างแปลงสาธิตการทำเกษตรกรรมแบบไม่พึ่งพามนุษย์ โดยการร่วมมือกับชุมชนในเขตปกครองตนเองภายในฮอกไกโด ในบริเวณที่เป็นพื้นที่ปิด เราสามารถจัดการสาธิตทดสอบการเคลื่อนไหวข้ามแปลงและการตรวจสอบได้อย่างเป็นอิสระ ก้าวแห่งการพัฒนาจะรุดหน้าไปมากขึ้นด้วยการร่วมมือกันกับภาคอุตสาหกรรมต่างๆ เช่นผู้ผลิตเครื่องจักรทางการเกษตร ซึ่งแน่นอนว่ารวมทั้งยานพาหนะอื่นเช่นเดียวกันและจัดการสาธิต ทดสอบ ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่จำกัดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

สำหรับพวกเราที่อยู่ในญี่ปุ่น และกำลังมีส่วนร่วมกับการวิจัยนี้ เราเล็งเห็นว่าส่วนนี้เป็นโอกาสที่สำคัญมากเช่นเดียวกัน ชาวนาหลายรายมีแนวโน้มที่จะขยายขนาดการทำนาให้ใหญ่ขึ้น ในขณะที่ตัวเลขแรงงานชาวนาจากทั้งประเทศกำลังลดลง อย่างไรก็ตาม หากเรามีความประสงค์จะเพิ่มขนาดแทรกเตอร์ การทำนาจะมีต้นทุนที่สูงมาก เนื่องจากชาวนาจะต้องเปลี่ยนเครื่องจักรที่ใช้ในการทำงานใหม่ทั้งหมด เนื่องด้วยปัญหาด้านความปลอดภัย แทรกเตอร์ขนาดใหญ่จะแปลงเป็นแบบไร้คนขับได้ยาก อีกหนึ่งปัญหาคือ ดินในที่นาไม่สามารถรองรับน้ำหนักของแทรกเตอร์ขนาดใหญ่ได้
ดังนั้น ทางเลือกที่สมเหตุสมผลที่สุดคือ การแปลงการใช้งานแทรกเตอร์ขนาดเล็กให้เป็นแบบไร้คนขับที่มีเทคโนโลยีการการเคลื่อนไหวแบบประสานกัน ในอนาคตเราอาจพบความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญไปยังรูปแบบธุรกิจการเกษตรขนาดใหญ่ในต่างประเทศซึ่งจะทำให้เทคโนโลยีหุ่นยนต์ขนาดเล็กของญี่ปุ่นกวาดตลาดทั่วโลกได้