Akio Kogiku 's engine

Overtuiging van hoofdcoach Akio Kogiku
“Het is geen gemakkelijke weg voor alle spelers. Ik coach met geduld en liefde.”

Plant seeds, water them, and grow beautiful flowers

Deze 7e aflevering van “The Power of Cerezo Osaka Academy” richt zich op hoofdcoach Akio Kogiku, die het topteam van Cerezo Osaka coacht.

Coach Kogiku heeft zowel scouting- als trainingsfuncties bekleed, waaronder het ontdekken Shinji Kagawa, en heeft uitgebreide ervaring in het coachen van spelers in de ontwikkelingsfase. Hij is nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van spelers vanuit verschillende posities. "Ik zal altijd betrokken blijven." Deze woorden geven Kogiku's diepe liefde en passie voor coaching sterk weer.

PROFILE

Akio KogikuAkio Kogiku Head Coach

Geboren op 7 juli 1975. Uit Kobe, Hyogo. Afgestudeerd aan Takigawa Daini High School en Aichi Gakuin University, en werd coach van Cerezo Osaka's U-15 team in 1998. Vervolgens diende als hoofdcoach van Cerezo Osaka's U-12/13 team, scout, trainingsstaf, top team coach, en hoofdcoach. Werd hoofdcoach van het top team in augustus 2021.

Het thema van dit interview is "De kracht van Cerezo Osaka Academy." Wat zijn vanuit jouw perspectief de sterke punten en voordelen van de academie?
De academie is de afgelopen jaren zo veel veranderd, dus ik denk dat het nu tijd is om ze op te richten. Ik heb jarenlang gezien hoe we in de voetsporen van Gamba Osaka traden. Ik denk dat Cerezo Academy met een ongelooflijke snelheid groeit.
We hebben Gamba al ingehaald, vooral met Takumi Minamino, hoewel hij nu voor een ander team speelt, en met spelers als Yoichiro Kakitani, Hotaru Yamaguchi, Takahiro Ogihara en Kenyu Sugimoto. Zelfs nu, in navolging van Ayumu Seko, wordt Cerezo vertegenwoordigd door spelers die de toekomst van de club dragen, zoals Ryuya Nishio, Hiroto Yamada en Hinata Kida.
Dit is heel ontroerend voor mij als iemand die de geschiedenis van de club heeft gezien. Degenen die bij Cerezo hebben getraind, hebben alles gedaan om de zaden te zaaien en ze water te geven, en nu beginnen we de resultaten daarvan te zien, ze zien uitbloeien tot prachtige kersenbloesems. Ik zou graag bescheiden doorgaan met het kweken van meer en meer bloemen en ze nog mooier maken.
Natuurlijk is dit een inspanning van de hele club. Het is belangrijk dat we als topteamstaf betrokken zijn, naast de trainingsorganisatie. Nu we eindelijk resultaten zien, hoewel het een langzaam en gestaag proces is, denk ik dat het belangrijk is dat alle stafleden onze passie blijven steken in scouting- en trainingsactiviteiten.
Naarmate de academieorganisatie groeide, werd Yahiro Kazama in 2021 benoemd tot voorzitter van de Technische Commissie. De academie werkt nu aan initiatieven die meer op techniek zijn gericht.
Het is een heel sterke boodschap die we uitzenden, dat Cerezo's training zich richt op techniek. We blijven betrokken bij zowel het topteam als de spelers in de training, en we zien steeds meer kinderen verschijnen wiens techniek gelijk is aan die van de spelers van het topteam. Wanneer we ze uitnodigen om het op te nemen tegen het topteam, doen ze het heel goed met "stoppen, schoppen en dribbelen". Het geeft het gevoel dat onze inspanningen gestaag resultaat opleveren.
Naast de spelers die je eerder noemde, heb je een groot aantal profvoetballers voortgebracht, waaronder die in J2 en J3. Wat denk je dat de reden is achter deze constante output van unieke spelers?
Het belangrijkste is dat de club zich al jaren richt op training. Dat geldt ook voor het U-23-team. We hebben allemaal hard gewerkt om spelers als Shinji Kagawa op te leiden en ze de wereld in te sturen om Japan te vertegenwoordigen, zelfs buiten de grenzen van de academie. Naast Shinji hebben we veel spelers naar Europa gestuurd, waaronder Takashi Inui, Hiroshi Kiyotake, Yoichiro Kakitani, Takumi Minamino en vorig jaar Tatsuhiro Sakamoto en Ayumu Seko.
Ik denk dat de grootste reden is dat we als club onwrikbaar aan onze toewijding hebben vastgehouden, zelfs toen hoofdcoaches en trainingsstaf veranderden. Gepensioneerde spelers hebben ons ook geholpen nieuwe zaadjes te planten als leiders, en die geschiedenis versterkt Cerezo en helpt ons betere spelers te ontwikkelen. Ik denk dat het een goede cyclus is.

Te midden van de frustratie en onzekerheid die kenmerkend zijn voor spelers tijdens de training, houden we van onze spelers en zorgen we voor hen

Coach Kogiku heeft geen carrière als profvoetballer. Sinds hij in 1998 parttime werd aangenomen als coach van het U-15-team, is hij op verschillende manieren betrokken geweest bij de club. Hij is scout, coach en trainingsstaf geweest.

Hij heeft in 24 jaar een groot aantal functies gehad. In het proces heeft hij een onwrikbare overtuiging gekregen.

Je hebt verschillende posities ervaren. Wat vind je het belangrijkste bij het trainen van spelers?
Het belangrijkste bij het trainen van spelers is om van ze te houden. Ik denk dat dat de sleutel is. Spelers die trainen, maken van nature fouten. Ze hebben andere interesses dan voetbal, ze raken gefrustreerd, ze maken vrienden en raken verstrikt in andere dingen. Er gebeurt veel. Maar we moeten geduld met ze hebben in die tijden. Er zijn veel verschillende manieren om liefde te tonen, maar ik denk dat de belangrijkste is om altijd op ze te letten, ze in de gaten te houden en ze een handje te helpen als ze dat nodig hebben.
Naast het feit dat ze profvoetballer willen worden, gaan jeugdspelers door het proces van groeien door middel van voetbal en het opgroeien tot volwassenen, zowel mentaal als fysiek. Hoewel het natuurlijk belangrijk is om groei in technische gebieden te stimuleren, is het opleiden van hen als mensen het allerbelangrijkste. Ouders willen natuurlijk ook dat hun kinderen opgroeien tot respectabele volwassenen door middel van voetbal. Ik denk dat een van de redenen waarom mensen Cerezo Academy waarderen, is dat we menselijke educatie belangrijker vinden dan alle andere pijlers van training.
Als waarnemer lijkt het mij dat training veel grondwerk is, en geduld en doorzettingsvermogen zijn belangrijk. Wat vind je het leukst aan training?
Als ik spelers zie groeien. Soms is er sprake van plotselinge en snelle groei. We kijken elke dag naar de spelers, dus we weten dat ze vooruitgaan, maar er zijn momenten waarop ze ver boven verwachting presteren in een belangrijke wedstrijd, of buitengewoon goed presteren in een training of wedstrijd, en het is alsof je naar een droge spons kijkt die water opzuigt. Die momenten zijn het meest vreugdevol. Hetzelfde geldt voor het topteam. Het gelukkigste moment als leider is om spelers voor je ogen te zien groeien.
Je staat bekend om het ontdekken van Shinji Kagawa tijdens je tijd als scout. Wat zijn de tekenen dat een speler veelbelovend of getalenteerd is, of een zogenaamde "diamant in het ruwe"?
Uiteindelijk is het gewoon een kwestie van hoe hard ze bereid zijn te werken om hun doelen te bereiken, dus ik kijk naar mentale kracht. Ik heb veel geweldig getalenteerde spelers gezien die het helaas niet tot de profs hebben geschopt, of die ontmoedigd raakten en vroegtijdig stopten.
Uiteindelijk gaat het erom of je van voetbal kunt blijven houden en aan je dromen kunt blijven werken, en daar hoort ook de steun van je familie bij. Ik denk dat die dingen het belangrijkst zijn. Zelfs als een leider je omhoog probeert te trekken, is dat onmogelijk als je niet gemotiveerd bent.
Je kijkt naar de techniek, maar ook naar de menselijke natuur.
De spelers die uiteindelijk Japan vertegenwoordigen of internationaal spelen, zijn degenen die "als kind echt van voetbal hielden." Dat geldt voor hen allemaal. Ze waren competitief en hielden vast aan hun dromen. Ze dachten niet: "Het zou leuk zijn als ik voetballer zou kunnen worden." Ze dachten: "Ik word absoluut dit type speler." Ze hebben schitterende gedachten als: "Ik word de sterspeler van deze club," "Ik ga Japan vertegenwoordigen," of "Ik ga internationaal spelen." Dit gold voor Shinji, Yoichiro en Takumi.
Niemand kent de toekomst, maar spelers die in hun eigen toekomst geloofden, bereikten de top. Omgekeerd waren er een hoop zeer capabele spelers die ik groter had willen dromen. Die spelers hebben het helaas niet zo ver geschopt.
Het gaat niet alleen om techniek.
Het is echt frustrerend. We proberen een beroep te doen op hun mentale toestand of ze vanuit een andere hoek te stimuleren, maar dat spreekt sommige spelers gewoon niet aan. Het is vervelend, maar als we daar opgeven, dan is het potentieel van die spelers op. Het is belangrijk om met geduld en liefde te coachen. Dat gaat niet voor alle spelers soepel. We zien hoe belangrijk het is om geduldig op de spelers in alle categorieën te letten, of ze nu in het topteam zitten of in de academie.

“Het dagelijks leven is alles. Ik wil dat ze elke dag ten volle leven.”

Kogiku werd op 26 augustus vorig jaar ingehuldigd als hoofdcoach van het topteam. Hoewel hij ervaring heeft als coach, was het de eerste keer dat hij de uitdaging van hoofdcoach aanging. Hij haalde het team uit de malaise en leidde het naar een ACL-plek in de J1 League van dit seizoen, maar eindigde uiteindelijk op de 5e plaats. Hoewel ze de finale van de Levain Cup haalden, proefden ze de bittere tranen van de nederlaag tegen Sanfrecce Hiroshima. Hoewel het team de titel niet won, toonde het duidelijke verbetering en haalde het het beste in al zijn leden naar boven, van jonge spelers en steunpilaren tot veteranen en buitenlandse spelers.

Een van de doelen die academy-spelers moeten nastreven, is om het topteam te halen. Ik vroeg Kogiku wat hij als coach aan de spelers wil overbrengen.

Hoe wil je als hoofdcoach van een topteam gezien worden door jeugdspelers die prof willen worden?
Je kunt in deze wereld niet slagen met alleen briljante techniek. Natuurlijk zijn techniek en tactiek belangrijk, maar spelers zien vechten, rennen en spelen om te winnen voor het team, spreekt degenen die komen kijken naar de wedstrijden aan. We willen dat onze academiespelers een topteamwedstrijd bekijken en denken: "Ik kan niet winnen of prof worden als ik niet zo speel en ren" of "Zo kunnen spelen is wat een professionele speler maakt."
Ze ontwikkelen hun vaardigheden nu grondig op de academie, dus ik wil ze een andere kijk op het spel laten zien, vanuit een ander stadium, met spelers die iets extra's kunnen toevoegen en offers kunnen brengen voor het team. Ik wil dat ze dat voelen.
Heb je vanuit je functie als hoofdcoach van een topteam nog wat woorden voor de spelers van de jeugdopleiding die naar de profs streven?
Ik blijf dit zeggen tot ik een ons weeg: "Dagelijks leven is alles." Ik wil dat ze elke dag ten volle leven en elke dag hun best doen. Dit geldt natuurlijk voor de training, maar ook voor andere dingen. Alleen dan zal ieder van hen als individu groeien. Naarmate ieder individu groeit, groeit ook het team. We moeten het team op beide fronten versterken. Ik wil dit ook naar de spelers schreeuwen die trainen.
Het gaat nooit werken als je alleen besluit om je in te spannen voor grote wedstrijden, of als er een scout komt, of als je eenmaal in het topteam zit. Het is een kwestie van of je je herhaaldelijk kunt inspannen, alert kunt blijven en elke dag naar je dromen toe kunt werken.
Natuurlijk, omdat ze op de middelbare school zitten, hebben ze natuurlijk periodes van mentale instabiliteit, maar als ze nadenken over waar ze willen zijn en wat ze in de toekomst willen bereiken, worden hun prioriteiten duidelijk. Hoe hun toekomst eruitziet, hangt ervan af of ze door de moeilijke tijden heen kunnen blijven vechten.
Het belangrijkste om prof te worden, is dus om de wil te behouden om je dromen waar te maken.
Het is makkelijk om te zeggen. Het is makkelijk om te willen. Maar volhouden en jezelf elke dag onder ogen zien is niet zo makkelijk.
Dat geldt ook voor ons. Ik probeer ook het belang hiervan te onthouden en elke dag ten volle te leven. Natuurlijk heb ik zorgen, en ik heb winsten en verliezen. Ik breng mijn dagen door met mezelf in twijfel te trekken. Dus ik weet hoe moeilijk het is om door te gaan.
Vooral academiestudenten moeten ook studeren, en dat in evenwicht brengen is ook belangrijk. Ik denk dat spelers die dat goed doen, vroeg of laat vooruitgang boeken. Een voorbeeld van onze spelers: Seiya Maikuma en Tokuma Suzuki werden prof na vier jaar universiteit. Het lijkt misschien een omweg, maar voor hen waren die vier jaar noodzakelijk.
Er zijn spelers die niet direct na de academie prof worden, maar na de universiteit of J3 en J2. Ik denk dat er potentieel zit in alle spelers die in zichzelf blijven geloven. Ik denk echt dat dit te zien is aan de huidige afgestudeerde spelers. Hun onwrikbare kracht, onwrikbare dromen en de wens om ze te verwezenlijken, zijn verbazingwekkend. Ik denk dat het vermogen van spelers als Tokuma om te blijven volharden, zelfs nadat ze de academie hebben verlaten, zelfs als het moeilijk wordt, kan worden toegeschreven aan mentale weerbaarheid en kracht, dus ik wil dat onze spelers dat ontwikkelen. Ik wil dat ze dat hebben naast techniek en tactiek.
Er zullen in de komende jaren zeker spelers uit de academie promoveren die onder jou als hoofdcoach zullen trainen. Ik kijk ernaar uit om dat te zien. Dat geldt al voor Sota Kitano.
Ik wil dat de jeugdspelers zo snel mogelijk een idee krijgen van wat er van het topteam wordt verwacht. Ik deel tijd met de staf van de academie, inclusief vergaderingen, en we communiceren altijd. Ik denk dat doorgaan voor de toekomst van de kinderen en de toekomst van de club de beste manier is om een onoverwinnelijke club te worden over 30 of 50 jaar.
Ik weet dat er verwachtingen zijn van alle spelers, maar verwacht je ook iets specifieks van spelers die de jeugdopleiding verlaten?
Zeker, want deze spelers zijn hier vandaag omdat ze geliefd zijn bij veel mensen en de club. Ik wil dat ze altijd het gezicht van de club zijn, rolmodellen en pijlers van de club. Ik wil dat ze de club vooruithelpen als leiders, in het voetbal en op andere vlakken. Ik denk dat spelers die in de academie zijn opgeleid, op die manier iets terug kunnen doen voor de club. Ik wil dat ze leiderschap tonen met een voortdurend bewustzijn van hun rol als rolmodel.
Tot slot heb ik nog wat vragen over uzelf. Wat is uw drijfveer als leider?
Natuurlijk ben ik blij als we winnen, maar als hoofdcoach vind ik het leuk om te zien dat elke speler elke dag alles geeft tijdens de training en zeer competitief is tijdens de dagelijkse training. Ik ben blij als de training goed gaat en ik ben dankbaar dat ze het geweldig doen tijdens de training. Dat geeft me een gevoel van voldoening.
Winnen en verliezen is onvermijdelijk, maar dagelijkse training is belangrijk.
Daar richt ik me op. Het maakt me echt blij dat de spelers er net zo over denken. Spelers die meedoen aan wedstrijden geven natuurlijk alles tijdens de training, maar het geeft me als hoofdcoach echt vreugde als ik spelers zie die beperkte kansen hebben om te strijden, maar toch elke dag hun best doen zonder ontmoedigd te raken.
Welke uitdagingen wil je in de toekomst aangaan en wat voor coach wil je worden?
Het is altijd zo geweest voor mij, maar ik denk niet echt na over de toekomst. Ik heb het er altijd over dat je elke dag alles moet geven, en zo heb ik geleefd. Hoe dan ook, ik wil een mooie toekomst creëren voor Cerezo, en een sterke Cerezo. Dat is alles wat ik wil.
Met deze baan weet ik niet hoe lang ik hoofdcoach van deze club blijf, maar ik wil mijn werk elke dag blijven doen met dat in gedachten en dat idee belangrijk blijven vinden. Tegen de tijd dat ik oud ben, wil ik dat Cerezo al lange tijd titels wint. Ik wil dat het de J. League leidt met meerdere titels. Ik wil elke dag alles geven, ik kijk ernaar uit en help Cerezo om zo'n club te worden.
CHAPTER #2

Cerezo Osaka, the power of the academy

engine for the future

Cerezo Osaka Academy aims to develop world-class player. From Cerezo Osaka to the world.
"We want many beautiful flowers to bloom in the future."
We approach the driving force for such a future.

MORE
CHAPTER #1

Athlete's engine

Why do top athletes keep challenging?
We approach the driving force of top athletes who continue to challenge.

MORE